فخرالدين عراقي کميجاني از شاعران و عارفان ادب فارسي زبان  سده هفتم هجري مي باشد . که در سال 610 ه . ق در کميجان ديده به جهان گشود . 

او پس از تکميل آموزش قران ، براي ادامه تحصيل به همدان رفته و در آنجا کسب علم و دانش نموده و در هفده سالگي به مرحله تعليم و تدريس رسيده و در نتيجه تا سال 621 در همدان بوده است .

اشعار و آثار او از قبيل قصايد ، مقطعات ، ترکيبات ، ترجيحات ، غزليات ، رباعيات ، عشاق نامه لمعاتو اصطلاحات تصوفي وي را مرحوم سعيد نفيسي گرد آوري نموده است .

او يکي از شاعران استاد ايراني است که غزل عارفانه را بسيار لطيف و طرب انگيز و سوزناک سروده است و شعر او وجد و شور خاصي دارد و در منتها درجه زيبايي غزل عارفانه است. ديوان قصايد و غزليات او شامل چهار هزار و هشتصد بيت در دست است، و بجز آن منظومه اي بر وزن حديقه سنايي به اسم "عشاق نامه" يا "ده نامه" براي شمس الدين صاحب ديوان سروده است.

عراقي در هشتم ذيقده سال 688 ه .ق در شهر دمشق در گذشته است .

جامعه ذوق و هنر کميجان روز 10 آذر ماه روز وفات اين شاعر فرزانه را به نام شاعر و عارف  فرزانه  فخرالدين عراقي نامگذاري کرد .